Το άστρο της Βηθλεέμ

Οι αστρονόμοι θέλησαν να υπολογίσουν την ημερομηνία της θείας γέννησης, από την εμφάνιση του πρωτόφαντου άστρου της Βηθλεέμ.

Θα αναφέρουμε συνοπτικά την επικρατέστερη διεθνώς αστρονομική θέση για το άστρο της Βηθλεέμ, για το οποίο πλήθος άρθρων και βιβλίων έχουν κατά καιρούς γραφεί. Οι παλαιότεροι αστρονόμοι, θεωρώντας το γεγονός a priori ως αστρονομικό, προσπάθησαν να εξακριβώσουν τον χρόνο εμφάνισης του άστρου ως ένδειξη της ακριβούς χρονικής περιόδου γέννησης του Ιησού.

Πέρα από την υπερβατική φύση του άστρου, που υποστηρίζεται από τους περισσότερους μελετητές του, διεθνώς, η κυριότερη θέση για τη φύση του άστρου συνοψίζεται στην άποψη του Johannes Kepler. O σπουδαίος Γερμανός αστρονόμος υποστήριζε την τριπλή σύνοδο των πλανητών Δία και Κρόνου στα όρια των αστερισμών Κριού και Ιχθύων, το 7 π.Χ., μαζί με την ανάλαμψη ενός καινοφανούς αστέρα (nova), στον αστερισμό του Αιγόκερω το 5 π.Χ.

Οι νόμοι της Ουράνιας Μηχανικής και οι ανεξάντλητες δυνατότητες υπολογισμού των ηλεκτρονικών υπολογιστών επιτρέπουν σε εμάς, σήμερα, να «σχεδιάζουμε» τον ουρανό οποιασδήποτε εποχής. Ερευνήθηκαν, λοιπόν, όλα τα αστρικά φαινόμενα, από το 8 έως το 4 π.Χ. Έτσι, είναι πλέον γνωστό πως το 7 π.Χ. οι πλανήτες Δίας, Κρόνος και `Αρης πλησίασαν πάρα πολύ τρεις φορές. Σύμφωνα με τις απόψεις του Kepler και άλλων αστρονόμων, οι Μάγοι - ιερείς του Ζωροαστρισμού - το ερμήνευσαν ως θεϊκό σημάδι. Όταν έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, έγιναν οι δύο επόμενες συγκλίσεις των τριών πλανητών. Συνεπώς, για την Αστρονομία, η γέννηση του Χριστού συνέβη πιθανώς το 7 π.Χ. ή, κατά τον Kepler, δύο έτη αργότερα, το 5 π.Χ., όταν ανέλαμψε ο καινοφανής στον αστερισμό του Αιγόκερω.

Η άποψη του Ευαγγελιστή Λουκά

Στο Ευαγγέλιό του αναφέρει ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία ζούσαν στη Ναζαρέτ, όταν ο Αύγουστος Οκταβιανός, πιθανώς το 8 π.Χ., διέταξε μία γενική απογραφή της αυτοκρατορίας. Η ημερομηνία 8 π.Χ. βασίζεται, επίσης, και στα έτη που ο Κυρήνιος ήταν ηγεμόνας της Συρίας (10 - 7 π.Χ.). Ο Ιωσήφ και η Μαρία αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ, επειδή η απογραφή γινόταν στον τόπο καταγωγής του αρχηγού της οικογένειας. Οι ιστορικοί καταλήγουν, επίσης, στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του αυτοκράτορα, με τα τότε μέσα της εποχής, δεν έφτασε αμέσως στην Ιουδαία, αλλά τουλάχιστον ένα έτος μετά. Έτσι κι αυτοί θεωρούν ως χρόνο γέννησης του θείου βρέφους, το 7 π.Χ.

Τελικά, μπορούμε να πούμε ότι, διεθνώς, οι υπολογισμοί ιστορικών και αστρονόμων θεωρούν ότι ο Ιησούς πρέπει να γεννήθηκε κάποιο έτος, μεταξύ της χρονικής περιόδου 7 - 4 π.Χ. Δηλαδή, 4 έως 7 χρόνια πριν από την ημερομηνία που ο Διονύσιος ο Μικρός θεώρησε ως έτος γέννησης του Θεανθρώπου.

Άλλωστε, είναι γνωστό, πλέον, από ιστορικές πηγές και αστρονομικές χρονικές τομές, πως ο βασιλιάς Ηρώδης πέθανε το 4 π.Χ. και, έτσι, είναι απίθανο, ο Χριστός να γεννήθηκε μετά από αυτήν την ημερομηνία.

Ούτε, όμως, η 25η Δεκεμβρίου είναι η πραγματική ημέρα γέννησης του Ιησού. Σύμφωνα με συμπεράσματα, από τη μελέτη των ιερών κειμένων, ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά μάλλον στον εβραϊκό μήνα Τισρί, που αντιστοιχεί στα μέσα Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτωβρίου, του ημερολογίου που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Σύμφωνα με τις Γραφές, ο βασιλιάς Δαβίδ είχε διαιρέσει την ετήσια υπηρεσία των ιερέων του Ισραήλ σε 24 εφημερίες, δηλαδή μία εφημερία ανά 15νθήμερο. Η εφημερία του Αβιά ήταν η 8η κατά σειρά. Επειδή, όμως, το εβραϊκό θρησκευτικό έτος άρχιζε τον μήνα Νισάν (Μάρτιος-Απρίλιος) και κάθε εφημερία διαρκούσε 15 ημέρες, συμπεραίνουμε ότι η εφημερία του Αβιά αντιστοιχούσε στον μήνα Ταμμούζ (Ιούνιο-Ιούλιο). Ο Ζαχαρίας ήταν ιερέας και ανήκε στην εφημερία του Αβιά. Συνεπώς, συνάντησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ τις ημέρες της εφημερίας του στον Ναό. Μετά την υπηρεσία του, η στείρα γυναίκα του, η Ελισάβετ, συνέλαβε - όπως προανήγγειλε ο αρχάγγελος - τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, πιθανώς τον μήνα Τεμπέθ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γίνει μητέρα του Υιού του Θεού, γεγονός που συνέβη 9 μήνες αργότερα, πιθανώς τον μηνά Τισρί, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, που ίσως είναι ο μήνας γέννησης του Σωτήρα Χριστού.

 

Η Άγια Νύχτα είναι το πιο γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι σ' όλο τον κόσμο. Μεγάλοι συνθέτες όπως ο Βέρντι, ο Βάγκνερ, ο Πουτσίνι και άλλοι, το αναγνώρισαν σαν ένα βαθιά θρησκευτικό τραγούδι, με μια παράξενη δύναμη να φτάνει κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Κατα καιρούς έχουν πει πως η μελωδία είναι του Μότσαρτ ή του Χάιντ, ενώ άλλοι λένε πως είναι έργο του Μπετόβεν.

Η αλήθεια είναι πως η «Άγια Νύχτα», που σήμερα τραγουδιέται σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, γεννήθηκε σ' ένα χωριουδάκι της Αυστρίας την παραμονή των Χριστουγέννων του 1818. Δημιουργοί του ήταν ο Γιόζεφ Μορ και ο Φραντς Γκρούμπερ.

Άγια Νύχτα

'Αγια Νύχτα σε προσμένουν, με χαρά οι Χριστιανοί και με πίστη ανυμνούμε, τον Θεό δοξολογούμε,

μ' ένα στόμα, μια φωνή. Ναι, με μια φωνή.

Η ψυχή μας φτερουγίζει πέρα στ' άγια τα βουνά, όπου ψέλνουν οι αγγέλοι απ' τα ουράνια θεία μέλη,

στο Σωτήρα «Ωσαννά», ψέλνουν, «Ωσαννά».

Στης Βηθλεέμ ελάτε όλοι τα βουνά τα ιερά και μ' ευλάβεια μεγάλη, κει που το άγιο φως προβάλλει

προσκυνήστε με χαρά. Ναι με μια χαρά.

Το έλατο

Αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις! [Τι ωραία την Πρωτοχρονιά

μας φέρνεις δώρα στα κλαδιά, αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις!] (δις)

Αχ έλατο, αχ έλατο, τι δίδαγμα η στολή σου! [Ελπίδα εμπνέει σταθερή

και θάρρος πάντα στη ζωή, αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις!] (δις)

Αχ έλατο, αχ έλατο, τα πράσινά σου φύλλα! [Τα βγάζεις με καλοκαιριά

και τα φορείς με το χιονιά. Αχ έλατο, αχ έλατο, τα πράσινά σου φύλλα!] (δις)

Ο μικρός τυμπανιστής

Μου 'παν έλα να πάμε να δεις, Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης.

Κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό, τ' αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό,

ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ, να με πάει στο μικρό βασιλιά, πέρα μακριά.

Μες στη νύχτα παιδί μοναχό, τι δώρο να του φέρω, που 'μαι φτωχό.

Φέρνω το τύμπανο που μόνο κρατώ, τα κάλαντα να παίξω για το Χριστό,

ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ, το πιο ωραίο τραγούδι θα πω, για το Χριστό.

Μες τη φάτνη τα ζώα ξυπνούν κι απέξω ταπεινά βοσκοί προσκυνούν.

Στης Παναγιάς κρυμμένο την αγκαλιά, χρυσό στεφάνι φως φορεί στα μαλλιά,

ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ, σα με βλέπει, η καρδιά μου, χτυπά χαρωπά και μου γελά.